Masters efsaneleri tekrar sahnede...

Katıldığı her turnuvada finalin, hatta şampiyonuluğun en büyük adayıdır Ronnie O'Sullivan. Duyduk ki oyunundan memnun değilmiş, duyduk ki 'kötü oynadığını' söylüyormuş sağda solda; olması gereken de bu bence, Ronnie hep kötü oynamalı, bazen bundan da kötü oynamalı. Aksi takdirde snooker tek taraflı bir spora dönerdi, bütün kupaları sadece bir kişinin kazandığı bir spor dalı, rekabetin hiç olmadığı bir spor dalı kimseyi tatmin etmezdi sanırım. Dolayısıyla, Ronnie 'kendi ifadesiyle' kötü oynamaya devam etsin ki, o olmasa da en azından bizler snooker izlemekten keyif alalım...

Ve Mark Selby. Ding, Allen ve Maguire'dan sonra bugün de Ronnie'yi mağlup ederek, olabilecek en zorlu fikstürlerden biriyle adeta dalga geçerek bir kez daha şampiyon olmaya çalışacak. O artık gerçek bir Wembley efsanesi. Jimmy White ve Ronnie O'Sullivan'dan sonra yeni bir kahraman. Katıldığı 3. Masters'ta da final oynamayı başaran, adı üstünde 'ustalarla' oynadığı 12 maçta 11 galibiyet almış gerçek bir kahraman. Ve bugün o kahraman, Masters kariyerindeki tek yenilgisini aldığı Ronnie karşısında yeni bir tarih yazmanın peşinde olacak...

Hafta boyunca gösterdikleri anormal performanslardan sonra bu maç hakkında öngörüde bulunmak pek zor. 'Ronnie kazanır, hayır hayır Mark kazanır' şeklindeki çıkışlar pek temelsiz. Bu maçta her şey olabilir; bunu kabul etmek, hiç yoksa bile Mark Selby'ye hak ettiği saygıyı teslim etmek açısından farz bana kalırsa. O, bu oyunun olmazsa olmazlarından biri olma yolunda ilerliyor; yeteneğiyle, mücadele isteğiyle ve karakteriyle...

Bu iki Wembley efsanesi bugün 19 frame'lik bir maça çıkacaklar; kimin kazanacağını muğlak bırakmakla beraber, bu maçta en az 17-18 frame izleyeceğimizi kestirmek çok da uçuk olmaz sanırım... Ki elimizdeki veriler de buna işaret ediyor çokça...

İki oyuncu son zamanlarda birçok unutulmaz maça imza attı ki, bu iki oyuncu hangi oyuncuyla üst düzey bir turnuvanın üst düzey bir maçında karşılaşsa zaten yılın en güzel maçları arasına giriveriyor. Selby'nin Higgins'le olan kapışmaları, Ronnie'nin Robertson mücadeleleri, Higgins çekişmeleri...Masters'tan başlayalım... Bu iki oyuncu geçtiğimiz seneki Masters'ın finalinde de karşılaştılar bildiğiniz gibi. Ve yine bildiğiniz gibi, Ronnie, 7-5 geriden gelerek, önceki yılın şampiyonu olan rakibine kariyerinin ilk Masters yenilgisini, 10-8'lik skorla tattırdı. Ronnie açısından en özel eşleşmeleri ise muhtemelen 2007 UK yarı finalindeki buluşmalarıdır. Karşılaşmanın karar frame'inde 147'ye imza atan Ronnie, karar frame'ini maksimum seriyle kazanan üçüncü oyuncu olarak tarihe geçti! Bunu başaran diğer efsanevi isimler ise 1997'de Stephen Hendry ve 2005'te Mark Williams'tı.
İkilinin geçtiğimiz sezon oynadığı bir başka karşılaşma Premier League'deydi. Bu organizasyona adeta ambargo koyan Ronnie, Selby'yi bir kez daha, üstelik 7-2 gibi farklı bir skorla mağlup etmişti.

Ronnie ve Mark'ın sıralama turnuvalarındaki son karşılaşmaları ise geçtiğimiz aralık ayındaki 2009 UK'deydi. Çeyrek finalde gerçekleşen buluşmadan 9-3'lük skorla galip ayrılan yine Ronnie'ydi...Önceki karşılaşmalarına, özellikle de son dönemlere bakarsak ve buna Wembley'de 9. finalini oynayarak rekor kırdığını da eklersek, Ronnie favori olarak ilan edilebilir. Bununla beraber, 12'de 11 galibiyet oranı tutturan, Ding-Allen-Maguire üçlüsünü geçiveren Selby'yi yabana atmayalım... Neden? 35 senelik tarihinde sadece 18 farklı şampiyonu var Masters'ın. Ve bunlardan sadece 7 tanesi aktif olarak snooker oynamaya devam ediyor: Hendry, Stevens, Higgins, O'Sullivan, Davis, Williams ve elbette Selby. Yeterli değil mi?..

Bugün kim kazanırsa kazansın, iki oyuncunun da birer Masters efsanesi oldukları gerçeği değişmeyecek.