*****
Rekabet sporun ruhunda var. Neil Robertson geçtiğimiz yıl snooker oyuncularının birbirlerine 'fazla' arkadaş canlısı olduklarını söylemişti. Elbette ki, bazı oyuncular diğerlerinden daha da arkadaş canlısı!
Alex Higgins, o zamanki WPBSA Başkanı John Spencer'ın duyabileceği şekilde, Dünya Kupası'ndan takım arkadaşı Dennis Taylor'ı, 'Eğer bir daha Kuzey İrlanda'ya gelirsen, seni vururum!' şeklinde tehdit edeli 20 sene oldu. Daha yakın zamanlara dönersek; Shaun Murphy ile Stephen Maguire'ın pek içli dışlı oldukları söylenemez! Ya da Graeme Dott'la Ian McCulloch'ın birlikte parti düzenleme gibi bir niyetleri yok!
17 Ocak'ta oynanan Masters finalinden sonra yeni bir rekabetin doğduğunu söyleyebiliriz. Bana kalırsa, Selby değil, Ronnie kendi oyununu bozdu. Sondan bir önceki oyunda, Ronnie'nin bıraktığı o şanslı snooker'dan sonra Selby, 'Şanslı atıştı' der gibi gülümsedi; ama Ronnie'nin cevabı, sanki Selby yaşayan en şanslı oyuncuymuş gibi, "Nasıl olur da sızlanırsın!" oldu.Buna Selby'nin, Eurosport'taki soru-cevap bölümünde verdiği cevap şöyle olmuştu: "Topların, maç içinde zaman zaman ikimiz için de çalıştığını söylemek yanlış olmaz. Ama yine de Ronnie'nin öyle bir değerlendirme yapmak için doğru anı seçtiğini söyleyemem". Bununla beraber, Selby bunlardan etkilenecek bir oyuncu değil ve Ronnie'nin bu tavrı muhtemelen onu baskı altına almak yerine, kendisine güveninin artmasına sebep oldu.
Kimse Ronnie'nin maç sonrası tavrını hoş karşılamadı ama bu yalnızca çok hayalkırıklığı yaratan bir yenilgiden sonraki kötü ruh haliydi. Bu bir şov değil, bir büyük turnuva finali. Steve Davis, 1985 Dünya Şampiyonası finalinde Dennis Taylor'a kaybettiğinde ağzından zar zor bir iki kelime çıkmıştı. Bu kadar harap bir haldeyken doğru sözleri seçmek zor olabilir.
Ronnie, Selby kupasını almadan salondan ayrıldı. Bu yanlıştı. Sadece birkaç dakika daha kalmalıydı. Selby, Eurosport blogunda, "Biliyorum ki, bu benim başıma gelse ben de aynı şekilde hissederdim. Bununla beraber, yine de biraz daha saygı gösterirdim gibi geliyor. Bu bizim işimiz ve eğer Ronnie kazansaydı, ben onu alkışlamak için salonda kalırdım" şeklinde yazdı. Ronnie'nin, kendisinin dünya şampiyonluğu şansı hakkında söylediklerini ise, "Komik olmaya çalışmıyorum ama söylediklerini bir iltifat olarak kabul ediyorum. Bana göre Ronnie bu oyunun gördüğü en iyi 2-3 oyuncudan biri ve ona bir oyuncu olarak büyük saygı duyuyorum. Dolayısıyla beni kendisiyle aynı kefeye koyuyorsa, bunu büyük bir iltifat olarak kabul ederim. Oyunuma gelince; onunla aynı problemleri yaşamayı çok umursamıyorum. Kişisel olarak, dünya şampiyonu olabileceğime inanıyorum ve bu ünvana bu sene ulaşmak için elimden gelen her şeyi yapacağım" diyerek cevapladı.
Ronnie'nin gerçekten iltifat etmek istediğinden emin değilim ama Selby'nin bu konuyu kurcalamaması çok yerinde.
Sporda böyle şeyler var. Hendry'nin, oynadığı üç maçta da yenildiği Mark Johnston-Allen'a kaybettiği bir maçtan sonra, "Onunla aynı odada bile olmamam gerekirdi!" deyişini hatırlıyorum. Hendry, daha sonra Mark'tan özür dilemişti. Sorun şu ki, moral bozucu bir yenilgiden sonra o anın sıcaklığıyla işler daha da üzücü bir hale gelebiliyor. Onların da insan olduğunu unutmadan, zaman zaman hislerini ve akıllarından geçen şeyleri fazlaca dürüst bir şekilde dile getirmelerini hoş karşılamalıyız...
0 yorum:
Yorum Gönder